Waarom geschreven bronnen over muziek ertoe doen
Geschreven bronnen vormen het geheugen van onze muziekcultuur.
Recensies, blogs, tijdschiften, zines, liner notes, websites, programmatoelichtingen, interviews, forumdraadjes: ze laten zien wat er klonk, hoe erover werd gedacht en wie erbij was.
Maar veel van deze bronnen verdwijnen razendsnel. Online platforms sluiten. Zines worden niet bewaard. Blogs sterven langzaam uit. En daarmee verdwijnen perspectieven, werelden, scenes; hele muzikale geschiedenissen.
RAiR-onderzoeker Miles Niemeijer gaat op zoek naar antwoorden op de vraag:
Hoe zorg je dat de muziekverhalen van nu ook morgen nog terug te vinden zijn? Wat gebeurt er wanneer een nationale bibliotheek deze documentatie niet langer als bijvangst ziet, maar als een volwaardig onderdeel van het culturele geheugen?
Aan het woord komen muziekonderzoekers, archivarissen, journalisten, schrijvers, makers en veldexperts Zij vertellen waarom geschreven bronnen over muziek onmisbaar zijn, en waarom hun verdwijnen pijn doet. Hun perspectieven verschillen, maar raken elkaar precies in de vragen die zij stellen over zichtbaarheid, duurzaamheid en representatie van muziekbronnen.
Niemeijers rapport stelt drie hoofdbewegingen voor:
1. Veranker muziek expliciet als domein in de nationale bibliotheekverzameling
• niet als bijproduct, maar als herkenbaar domein;
• met een duidelijk profiel: welke bronnen over muziek mag de KB niet missen?
2. Bescherm de kwetsbaarste lagen: digitale muziekcultuur
• ontwikkel samen met het veld een prioriteitenlijst voor webarchivering;
• combineer automatische harvesting met gerichte selectie;
• zorg dat bronnen later ook weer bruikbaar en vindbaar zijn.
3. Maak van de KB een laboratorium voor creatieve ontsluiting
• zet het RAiR-model voort;
• gebruik artistieke en digitale methoden om collecties hoorbaar, zichtbaar en voelbaar te maken;
• zie projecten zoals Archive Grooves als proeftuin, niet als uitzondering.
Download hier het volledige onderzoeksrapport
NVMB 
Plaats een reactie